Eigum við ekki að vakna Eyfirðingar?

Það vakti athygli mína á dögunum að áhugafélag um uppbyggingu nýrra fyrirtækja og nýsköpunar á Suðurlandi kynnti hugmyndir um byggingu álvers og verksmiðju til að vinna úr áli í Þorlákshöfn. Mjög áhugavert í alla staði og virðingarvert frumkvæði heimamanna. Þá rifjaðist upp að samskonar félag var stofnað hér fyrir norðan í maí árið 2005 undir heitinu Ný sókn á Norðurlandi. Eftir að stofnun félagsins var staðfest á Akureyri, Dalvík, Siglufirði og Ólafsfirði með tilheyrandi lúðrablæstri hefur ekkert til þess spurst – engu líkara en það hafi gufað upp eða fengið hægt og virðulegt andlát.

 

 Í samþykktum félagsins segir að tilgangur þess sé að stuðla að uppbyggingu stóriðju á Norðurlandi og lögð verði sérstök áhersla á að kynna kosti Eyjafjarðar sem heppilegan stað fyrir slíka starfsemi. Á stofnfundi var kosin tíu manna stjórn og þess gætt að í henni væru jafnmargar konur og karlar. Mikill hugur var í fundarmönnum á fundinum á Akureyri að nýta félagið til að kynna vandlega hvaða kostir fylgdu því að hér yrði komið á stóriðju í einu eða öðru formi og þá sérstaklega talað um álver í því sambandi. Fundarmönnum rann til rifja hversu upplýsingar væru fátæklegar um þýðingu þess að hér á Eyjafjarðarsvæðinu væri öflug starfsemi af þessu tagi og uppi væru margar ranghugmyndir sem full ástæða væri að leiðrétta. Þess vegna var tekið fram í samþykktum félagsins að það muni standa fyrir opinni umræðu og útgáfu kynningarefnis um uppbyggingu stóriðju á Norðurlandi og kosta kapps um að sú umræða verði upplýsandi og gagnleg því á þeim tíma höfðu andstæðingar stóriðju farið mikinn og fullyrt ýmislegt sem ástæða væri til að svara á málefnalega.

Sú raunalega staðreynd blasir nú við í lok árs 2006 að ekkert hefur heyrst frá þessu ágæta félagi og þær væntingar sem ég og margir aðrir höfðu um að það mundi vinna vel og djarflega að því sem það var stofnað til hafa dvínað svo mjög að ekki er annað sýnna en það hafi dáið drottni sínum í frumbernsku og útförin farið fram í kyrrþey. Alla vega hefur ekki einu sinni verið boðað til aðalfundar á þessu ári en hann á að fara fram ekki síðar en í maímánuði ár hvert. Ekki veit ég hversu margir stjórnarfundur hafa verið haldnir en kannski getur einhver af því góða fólki, sem kosið var á sínum tíma til stjórnarsetu, upplýst það.
 

Við þessar aðstæður veltir maður því fyrir sér hvort við Eyfirðingar eigum nokkuð betra skilið en þá deyfð og þann drunga í atvinnumálum sem hér ríkir. Atvinnuleysi er óvíða jafn mikið og ekki verður vart við þann kraft sem maður sér í öðrum landshlutum – því miður. Nú eru vonir bundnar við þá mola sem falla af borðum Húsvíkinga þegar þar verður byggt álver og allt sem því fylgir. Auðvitað er ýmislegt þar að hafa og vonandi tekst vel til um það. Engu að síður er öll þessi atburðarás til marks um að Eyfirðingar séu ekki að trana sér meira fram en kjarkur leyfir. Ég hef lengi verið hrifinn af máltækinu þar sem segir, að þeir sem vilja sjá drauma sína rætast verða að byrja á því að vakna af draumasvefninum.

 

Ragnar Sverrisson